درابرهای نمناک وبارانی
صد حرف وصدآهنگ وآواز است
در شرشر آن ناو دان پیر
صدقصه وصد شعر وصد راز است
***
آواز های بی شماری هست
درچک چک موسیقی باران
میدا نی آیا راز های هست؟
درقامت سبز سپید اران
***
درچشمه درکوه ودر دره
درآ سمان ودر زمین ودشت
باید بدنبال پیامی بود
باید بدنبال صدای گشت
حتما شهاب آسمانی هم
در سینه خود حرفها دارد
باید شنید آواز هایش را
شاید پیامی از خدا دارد
چشمان خود رابعد از این دیگر
یک طور دیگر بر جهان واکن
بهتر ببین و خوبتر بشنو
خود را درآب وخاک پیدا کن
صبح!
بعد از نماز عشق
خوابی سبز دیدم
که آمد درکنارم
سلامی گفت وبا دستش
به قلبم جوش بخشید.
نگاهش پرسید احوالم
به او دیدم
نگاهش زنده گی را می نگاشت
پرسید؟
خانه ، داری؟
گفتم در کوچه فراموش شده ها
پرسید ؟
چه رنگ است روز گارت ؟
خاموش ماندم .
قصه ای گفت :
باشور
همان شوری که حس عشق دارد
چه خوب ازدوستی گفت
خیالم راپر یاری دواند .
- ورفتیم آنجا
آنجا که بارانش
لطف پنهان داشت
آنجا که زندگی
سبزتر بود.
به دل گفتم
دلا اینجا کجاست؟
«او» گفت خانه دوست
Wqian bisyar ziba bud .
زندگی چیست؟
زندگی یک گُل سرخ
که من از بوته ی احساس خودم می چینم
لب یک پنجره ی آبی چوبی
به تماشای جریان سرخی اش می شینم
لب این پنجره تا این گُل هست
می توان تا قله های اوج رفت
می شود پرنده بود
از درٌه های غم گذشت
زندگی دیگر چیست؟
زندگی راز شکیبایی توست
وقت آزادی پروانه ی عشق
که تو از عمق وجود
در پیله ی دل پروردی
از برای آزادی اش
مهرش از دل افکندی
از عشق خود دل کندی
وباز زندگی
رودی خروشان
می رود از کنار تو
پا در این رود گذاری
تا همیشه در جریانی
ور نه از دور ببینی
از قافله جا می مانی
سلام فولادی
از وبلاگت خوشم آمد
شعرت هم زیبا بود
اگه میشه از وبلاگ احمقانه من هم یه دیدن کن